sunnudagur, febrúar 01, 2009

Óaðlaðandi maður

Ég var að lyfta lóðum um daginn þegar þau ósköp áttu sér stað að maður sem mér þótti sérlega óaðlaðandi fékk störu á mig.

Þegar maður er svona að lyfta lóðum þá dettur maður stundum einhverskonar boðefna doða ástand á milli setta og starir þá framfyrir sig á annaðhvort fólk eða tæki, án þess að hugsa um eitt eða neitt. Boðefnin bara að flæða um og allt rosa fínt.
Í þessu ástandi, á svona tveimur sekúndum, varð mér á að horfa beint í augu manns sem tók því allt öðruvísi en hann átti að gera.

Maðurinn var svolítið eins og Chuck Norris í framan nema bara langleitari og með lengri bauga, eiginlega eins og breed á milli Chuck Norris og blóðhundar. Einhversstaðar milli 45-55. Mjög skrítinn. Svo var hann hrikalega massaður og brúnn. Greinilega búinn að stunda þetta í mörg ár. Mig grunar að hluta til erlendis. Kannski í Kaliforníu.

Ég var fljót að líta undan en eftir þetta fann ég glyrnur hans á mér eins og súra lykt í vitunum.

Dreif mig að klára settið (var á handlóðasvæðinu) og vappaði yfir í tækin. Viti menn. Það leið ekki nema rúmlega mínúta að okkar maður var mættur í tæki beint á móti mér og meðan hann þrýsti niður lóðunum og blés úr nösum eins og naut í flagi reyndi hann allt hvað hann gat að fá mig til að líta á sig.

En mig langaði það bara alls, alls ekki. Hann var svo helvíti ljótur og asnalegur greyið.

Ég fór í fluguna og þegar hann poppaði upp beint fyrir framan mig aftur ákvað ég að hér væri nóg komið og lét mig hverfa.

Svakalegt þetta áreiti sem maður upplifir þegar einhver sem manni finnst mjög óaðlaðandi tekur upp á því að stara. Það ætti að vera hægt að sekta fyrir svona hegðun. Óþolandi.