Spikfeitur Shakespeare

Horatio: He waxes desperate with imagination.

Marcellus: Let's follow. 'Tis not fit thus to obey him.

Horatio: Have after. To what issue will this come?

Marcellus: Something is rotten in the state of Denmark.

Horatio: Heaven will direct it.

Marcellus: Nay, let's follow him.

Það sem er að gerast hér og allt um kring er Shakespeare í yfirvigt.

Mér þætti óskaplega gott ef einhver tæki sig til og teiknaði upp einskonar mind-map af því sem er í gangi. Það er svo erfitt að ná utan um þetta allt með því að notast bara við orð og fréttatíma. Plottið gerir ekki annað en að þykkna og það fer að verða bráðnauðsynlegt að fá kort til að rata um í þessari sögu.

Ef þú treystir þér til að búa slíkt kort til þá í guðs bænum sendu mér það við fyrsta tækifæri. Ég er alltaf að tapa þræðinum. Það er ástæða fyrir því að það eru skrifaðar kennslubækur um Shakespeare og það er líka ástæða fyrir því að Marcellus talar um dana-veldi.  Lesist....

There's a reason he says "state of Denmark" rather than just Denmark: the fish is rotting from the head down—all is not well at the top of the political hierarchy.

There have been some hair-raising goings-on outside the castle at Elsinore. As the terrified Horatio and Marcellus look on, the ghost of the recently deceased king appears to Prince Hamlet. The spirit beckons Hamlet offstage, and the frenzied prince follows after, ordering the witnesses to stay put.

They quickly decide to tag along anyway—it's not "fit" to obey someone who is in such a desperate state. In this confused exchange, Marcellus's famous non sequitur sustains the foreboding mood of the disjointed and mysterious action. And it reinforces the point and tone of some of Hamlet's earlier remarks—for example, that Denmark is "an unweeded garden" of "things rank and gross in nature" (Act 1, scene 2). When his father's ghost tells him his chilling tale in scene 5, the prince will realize just how rotten things really are in Denmark.

Hamlet Act 1, scene 4, 87–91