Ég vaknaði mjög seint í dag. Reyndar fór ég seint að sofa, vaknaði og fór svo aftur uppí og kom ekki framúr fyrr en að ganga 3 í dag. Þetta kallar maður að koxa.
Er með nettan móral en ætla samt ekkert að láta hann ná yfirhöndinni. Stundum dettur maður í svona hýði og það er bara kósí. Sambýlingurinn minn er hinsvegar staðráðinn í að fara ekki að sofa í kvöld með það á tilfinningunni að dagurinn hafi farið í ekki neitt. Held að hann sé andsetinn af hreingerningaóðri vesturbæjarhúsmóður því þessi elska stormar hér um íbúðina og þrífur allt sem hann kemst yfir. Það bogar af honum svitinn og ég kjaga á eftir honum með vatnsbrúsa. Allt er að verða svo gljándi að ég held að við gætum þessvegna framkvæmt skurðaðgerð á eldhúsborðinu með góðri samvisku.

Helgin hefur reyndar verið rosalega góð og merkileg hjá mér. Ég hitti ameríska konu í gær sem sagði mér frá því að hún hefði drepið fjórar löggur með því að skjóta þær til bana. Henni var nauðgað og misþyrmt illilega og blessunarlega svaraði hún fyrir sig. Sagði að þeir ættu aldrei eftir að nauðga eða misþyrma annari konu. Sagðist mundu gera þetta aftur án þess að blikka auga. Hún er að verða sjötug í dag.
Svei mér þá ef karlmenn myndu ekki fara að slappa af með þetta ef við dræpum þá bara í hvert sinn sem þeir reyndu svona viðbjóð. Sumar kæra ekki einu sinni.

Henni finnst Ísland voðalega spes og það var ekkert lítið hlátuskastið sem hún og vinkona hennar fengu þegar þær gengu framhjá Eimskipahúsinu, var litið upp og sáu Hakakrossinn blasa við í öllu sínu veldi. Fannst góð hugmynd að koma með vinkonu sína þarna sem er gyðingur og láta hana ná úr sér innbyrgðri gremju. Taka netta þerapíu á þetta. Við Íslendingarnir brugðumst við með því að útskýra að þetta hefði verið þarna löngu áður en nasistarnir fokkuðu merkinu upp en jafnframt að það stæði til að mála yfir það... þeim var alveg sama. Hlógu bara hærra, svona þannig að þær héngu á hver annari. Mjög sætar.