Núna er ég stjarfa kerlingin. Sit hér stjörf og næturvaktin alveg að verða búin. Ég er eins og rekaviður, rafmagnsvír, grýlukerti. Einhver sem er í fangabúðum og er haldið vakandi. Eða í sértrúarsöfnuðinum hans Paul Welsh sem heitir réttu nafni Holmes Hinkley Junior. Það var nú meiri andskotans plebbinn. Mér tókst þó allavega að skrifa grein í DV sem hjálpaði til að sparka honum úr landi. Það er ekkert smá til af þessu liði. Prófiði að slá inn leitarorð eins og children of light, circle of love, light of the heart, children of god o.s.frv. og upp dúkka klebrulegir "andlegir leiðtogar" sem eru í raun sækópatar sem kunna að plata fólk upp úr skónum. Hann var sko einn af þeim. Þvílíkur manipulator.

Núna líður mér eins og fórnarlambi eins svona sjálfskipaðs "leiðtoga" sem er búin að láta mig vaka í þrjá sólarhringa og drekka bara te og borða bara dill svo að ég geti komist í meiri snertingu við "barnið" innan í mér. Nema hvað að "barnið" innan í mér er ofvirkt og hefði kannski átt að vera á rídalíni árið 77, en þá var ekki búið að finna það upp (sem betur fer). Kannski að ég brjóti nokkrar rúður á leiðinni heim? Stjarft innra barn sem er ekki á rídalíni.