Undarlegar hræringar í enni

Ég er ógeðslega syfjuð, en þar sem ég er haldin furðulegri sjálfspyntingarhvöt á nokkrum sviðum hef ég kosið að pína mig til vöku yfir margskonar skemmtiefni á jútjúb. Eftir því sem ég vaki lengur líður mér verr í hausnum og þá magnast fjörið í sjálfspyntingunni. Undarlegt nokk að fullorðin kona sem ég skuli haga sér svona, en þannig er það nú bara. Maður getur alltaf komið sjálfri sér á óvart. Ég er enema hins andlega enigma.

Kannski að ég geri frekar svona Breton tilraun. Haldi mér vakandi enn lengur og blogga á meðan. Blogga og blogga þar til upp úr mér veltur súrrealískt rugl um saumavélar og pípuhatta. Reyndar dreymdi mig ofur undarlegan draum í gær. Einn af þessum skrítnu skrítnu sem maður klórar sér í kollinum yfir.

Dreymdi að ég hefði drepið mann. Ekki bara valtað yfir hann á bomsum eins og Nancy, heldur hreinlega drepið hann. Svo sat ég uppi með lík á gólfinu og fullann, svartan plastpoka af fötunum hans. Var eitthvað að baksa við að reyna að ná fingraförum af rúðuúðabrúsa og velta því fyrir mér hvernig maður losnaði við lík. Hafði alls ekki geð í mér til að fara að saga það niður eins og ég hafði séð í bíómyndum. Var með móral yfir þessu rugli og sá ferlega eftir því. Komst að því að það væri eflaust best að láta það eiga sig að drepa menn.

Hausverkurinn eykst.

Kannski að ég hætti þessu.

Hvað ætli mig dreymi í nótt?

Vonandi ekki litla menn sem tala afturábak, morð eða hár í mat. Satt best að segja langar mig mest til að dreyma blóm og sól og tært vatn og góðan ilm og fallegt lag eftir Bach.

já

bæ